Tamo negde na tromeđi Srbije, Crne Gore i Bosne i Hercegovine, otrgla se priroda čoveku. Zatalasala se preko šumovitih brda i planina, zabašurila brzake i potoke, prikrila mnoge svetinje, pritajila istoriju da je sadašnjost ne mori. A čoveku dopusti grad tek jedan da svije.
JER JE PRIJEPOLJE SPOJ ISTORIJE I PRIRODE
Na prostoru Prijepolja postoje ostaci ljudskog stanovanja još iz praistorijskog doba. Grad se prvi put u spisima pominje 1332. godine. Bio je sastavni deo Raške, jedno od središta rane Nemanjićke države i razvijao se kao tržnica obližnjeg manastira Mileševa. Od turaka je konačno oslobođen 1912. godine u Prvom balkanskom ratu.
Danas, na ušću Mileševke u Lim, na planinskoj nadmorskoj visini, okružen brdima i šumama, priča svoju burnu istoriju, odišući raznolikim nasleđem. Jedan od prepoznatljivih simbola grada je Sahat kula, koji potiče s kraja XVI veka. Među najstarijim građevinama je Ibrahim-pašina džamija, koju je 1572. godine podigao sin hercegovačkog subaše. Nekoliko puta je rušena, a skoro potpuno uništena tokom Ugarsko-turskog rata. Obnovljena je i značajno dograđena oko 1880. godine. Značajna je i Mahmut-begova džamija s kraja XIX veka, u centru grada pored Muzeja u Prijepolju, orijentalnog zdanja u kome se nalazi i stalna postavka posvećena najslavnijem stanovniku, košarkašu Vladi Divcu. Krajem XIX veka gradi se crkva Svetog Vasilija Ostroškog, na nešto starijoj građevini, koja je oslikana u vizantijskom stilu i ima nesvakidašnji zvonik. Otprilike u isto vreme, na steni na obali Lima uzdigla se katolička crkvica.
Podiglo je Prijepolje i nekoliko spomenika palima za slobodu, među kojima i najpoznatijem bombašu Bošku Buhi, koji je poginuo tokom borbi u Drugom svetskom ratu. Parkić na šetalištu uz Lim krasi spomenik Svetom Savi, visok tri metra. Još veća zelena površina za razonodu, sport i odmor uređena je na obali Mileševke.
Grad se najbolje grli sa vidikovca Sokolice, ujedno i mesta za odmor i osamu.
U blizini se nalaze stećci u Hrtima, nadgrobna srednjovekovna obeležja ukrašena različitim uklesanim i reljefnim motivima, koji su pod zaštitom Uneska.
JER SU SLAPOVI SOPOTNICE BOGOMDANI
Sa bezvodnog Peštera doselio se narod u selo Sopotnicu, na zapadnim padinama planine Jadovnika. No, kako obližnje vrelo presuši ubrzo, razočarane pridošlice kaniše dalje, u potragu za vodom. Ali, noć pred odlazak javi im se glas podno Jadovnika, pitajući da li žele da im dariva vodu ili sreću. A narod, odvajkada mudar, odabra vodu. I tako ona poteče na sve strane, kaže predanje.
Preko okomite visoke stene obrušava se voda. Huče. Krčeći sebi put kroz gustu šumu, žubori preko kamenja, mijući mu mahovinu i granajući se u bezbroj sićušnih otokica koje nestaju u okolnim šumarcima. Sopoća Sopotnica. Studena i bistra. Nepresušna. Lepota životnosti, rađanja i darežljivosti prirode.
Duž celog svog toka, od izvora na oko 1100 metara do ušća u Lim na skoro 500 metara nadmorske visine, Sopotnica romori preko mnogobrojnih pregiba sa vodopadima i slapovima. Spomenik je prirode. Od izletišta, nedovoljno uređenog, vode dve kružne staze za ljubitelje planinarenja i istraživanja divljine. A do njega se stiže putem, na pojedinim delovima prilično uzanim, pa valja biti oprezan. Ali radovi su u toku, te će u dogledno vreme putovanje biti udobnije, a valjda će se postaviti i neophodni putokazi.
JER JE KANJON MILEŠEVKE ISTORIJA U DIVLJINI
Ušuškala se međ’ padinama Zlatara i Jadovnika, probijajući sebi put dug 24 kilometra. Dostiže Mileševka dubinu do 1200 metara, a na pojedinim mestima kao da se da preskočiti, tek četiri metra široke joj vode. Prilično nepristupačna i surova, ali živopisna klisura stanište je mnogim biljnim vrstama (oko 317), a među njima i Pančićevoj omorici. Utočište svoje, ovde je našao i moćni vladar neba, beloglavi sup. U toj nesputanoj prirodi, udomiše se i važni istorijski i verski spomenici.
Na strmoj, nepristupačnoj litici prkose ostaci grada Mileševca. Pretpostavlja se da je podignut kad i istoimeni obližnji manastir, upravo kao zaštitar zadužbine Nemanjića. Tokom osmanlijske vladavine zvao se Hisardžik, po turskoj reči hisar (tvrđava). Ime je zadržalo selo, u kome je džamija, čuvena po Kur’anu starom oko 400 godina, pisanim izuzetnim stilom. Stene kriju i monaške isposnice, od kojih je najpoznatija Svetog Save, u čijoj blizini se nalazi izvor Savine vode, lekovite, naročito za slabovide.
Neprikosnoveni dragulj kanjona je manastir Mileševa, zadužbina kralja Vladislava, unuka Stefana Nemanje. Crkva, izgrađena 1219. godine, ima najviše oslikanih anđela, i jednog najposebnijeg, glasnika mira, Belog.
